اثر یک دوره تمرین‌های ورزشی در آب بر سطح هموگلوبین گلیکوزیله و پروتئین واکنشگر سی در زنان دیابتی نوع 2

زمینه و هدف: دیابت به عنوان شایع‌ترین اختلال غددی ـ متابولیکی شناخته شده است که به وجود آورنده عوارض ناتوان کننده چشمی، کلیوی، عصبی و قلبی است و پیامدهای زیستی، روانی، اجتماعی و اقتصادی جبران ناپذیری به بار می‌آورد. هدف از این مطالعه تأثیر تمرین‌های ورزشی در آب بر سطح هموگلوبین گلیکوزیله و پروتئین واکنشگر سی در زنان دیابتی نوع 2 بود.   روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است که30 زن دیابتی نوع 2 به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه کنترل(15نفر) و آزمایش(15نفر) به صورت تصادفی اختصاص یافتند. گروه آزمایش به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 70 ـ60 دقیقه پروتکل تمرین ورزشی را در استخر سرپوسیده انجام دادند. در طول این پژوهش هیچ مداخله‌ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. داده‌ها به منظور مقایسه درون گروهی از تی همبسته و مقایسه بین گروهی از آزمون تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0>p  تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها: نتایج نشان داد بر اثر تمرین‌های ورزشی در آب در گروه آزمایش، شاخص توده بدن(015/0>p)، نسبت دور کمر به باسن (022/0>p) و درصد چربی بدن(04/0>p) آزمودنی‌ها کاهش معنی‏داری پیدا کرده است. هم‌چنین نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که در مقایسه بین دو گروه شاخص مقاومت به انسولین(HOMA-IR)(013/0=p)،CRP (001/0=p) ، HbA1C (001/0=p) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری را نشان داده است.   نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان عنوان کرد می‌توان پیشنهاد کرد که هشت هفته فعالیت های ورزشی در آب با کاهش شاخص‌های آنتروپومتریک، سطوح CRP، هموگلوبین گلیکوزیله و هم‌چنین شاخص مقاومت به انسولین می‌تواند از دیابت نوع 2 و عوارض متابولیکی ناشی از آن جلوگیری نماید.